Zaczynając od przed początku: Jestem studentką medycyny i moja szlachetna uczelnia wymaga ode mnie corocznych miesięcznych praktyk w szpitalu. W tym roku są pod wezwaniem chirurgi. Jak prześledzę pozostałe trzy lipowe zderzenia ze szpitalem to każde z nich było w jakiś sposób wyjątkowe. Tym razem nie mogło być inaczej. :)
Drugi wątek: Jest sobie organizacja o wdzięcznej nazwie IFMSA zrzeszająca studentów medycyny niemal z całego świata. W ramach moich aktywności w wyżej wspomnianej udało mi się dostać na praktyki do Brazylii.
Mogłam wybrać trzy miasta, więc w końcu trafiłam gdzie indziej. Ale miejsce spełniało dwa podstawowe kryteria: 1. poniżej równika, 2. z dostępem do oceanu lub innej wody. Mogłam wybrać też oddział konkretnie musiałam zaznaczyć pięć. Przy czwartym wyczerpała mi się inwencja twórcza i wtedy wpadłam na chytry plan. Kto przyjmie dziewczynę na oddział chirurgii ortopedii? No nikt oczywiście. To też można sobie wyobrazić jak głupią minę miałam kiedy dostałam wiadomość, że ostatecznie będę w mieście którego nie wybrałam na oddziale chirurgii ortopedii.
W Brazylii mają nieco inne podejście do tematu kobiet w ortopedii. Niemal wszyscy nauczyciele (profesorowie, doktorzy) próbowali mnie przekonać że jestem stworzona dla tej specjalizacji. Nie mogli też zrozumieć czemu do licha w Polsce nikt nie będzie mnie chciał uczyć, czy zatrudnić tylko z tego tytułu, że jestem kobietą.
Ja natomiast nie spodziewałam się, że tak bardzo spodoba mi się ta działka medycyny. Sporo się nauczyłam i mimo moich początkowych uprzedzeń na prawdę polubiłam ortopedię. Zostanie to jednak miłość platoniczna, bo zupełnie sobie nie wyobrażam żebym mogła w ojczyźnie znaleźć dla siebie miejsce w tej dziedzinie.
Gra w owocki na iPadzie.... małe uzależnienie części oddziału od różnego rodzaju gier na komórce. Natomiast ta prezentowana powyżej okazała się być moją specjalnością. :D
wiedziałam !!
OdpowiedzUsuńsuper, super Najbarze!! strrrrraszliwie :)