kierunek tunezja.

Wczoraj ostatni egzamin, potem sprint przedwyjazdowy. Dopiero gdy siadłam w hali odlotów w Balicach dotarło do mnie: wakacje, proszę państwa mamy wakacje! :D Najbliższy ponad miesiąc spędzę w Tunezji.

Przede mną w samolocie siedział bąbel, miał ze trzy lata i cudne blond loki. Szybko okazało się, że jest francuskojęzyczny to też śpiewał mi piosenki w tymże języku między siedzeniami. Chyba już wszyscy wiedzą, że mnie obowiązuje taryfa wakacyjna, są mili i uśmiechnięci. W tym pan celnik z wyglądu i narodowości Niemiec, przemówił do mnie po polsku. "dzień dobry", "dziękuję".

Na lotnisku we Frankfurcie znalazłam już swoje wejście. Siedzę sobie przy stoliku z widokiem na samolot do Rio de Janeiro. W zeszłym roku z tego samego terminala leciałam do São Paulo, dobre wspomnienia.

brasil. <3

Nie przepadałam za samolotami, a konkretniej za lataniem, biorąc problem pod lupę za zmianami ciśnienia atakującymi moje uszy. Teraz jednak wydaje mi się, że cała ta procedura przemieszczania ma swój urok i kilka zalet, których do tej pory nie uwzględniałam. Gdyby mnie teleportować z Krakowa do Sfax, czy nawet do Tunisu to nadal miałabym wrażenie, że jest sesja. Małymi kroczkami odkrywam, że w tym miesiącu jestem wolna od nauki, mam do nie prawo, ale nie obowiązek. Piękna sprawa. :)

żeby tradycji stało się za dość. ;)